sanıyorum bu yılın son yazısı

Görsele bakıp yeni yıl kararlarımı yazacağımı düşünmeyin (bu sene yeni yıl kararları yok, benden beklenmeyen bir şekilde), yılın son günlerini özetleyen bir yazı yazdım :)
- Sera'nın önerisiyle okumaya başladığım Sebastian Knight'ın gerçek yaşamı'nı çok sevdim. Bitsin, sakin kafayla bir daha okuyacağım.
- Son 3-4 gündür sanırım sigarayı içmiyorum, yiyorum. Stresliyim vesselam.
- çiftli bir yılı geride bırakacağım için pek mutluyum. Nedense benim hayatımda güzel şeyler hep tekli yıllarda oluyor.
- Röno reklamında oynayan Noel baba, gitarını kapıp yarın bize gelsene. 7 çeşit meze var, rakı var, votka var, sıcak çikolata var, ne istersen var yani. Kırmızı burunlu Rudolph'u da getirebilirsin. Bizim köpeklerle oynar o da:)
- Hayatımda ikinci kez balkabağı tatlısı işine giriştim, ilki felaketti (dışı yandı, içi çiğ kaldı) ama bu sefer olacak...
- Serkan'a dünyanın en komik sweatshirt'ünü aldım. Bazen paketi açıp bakıp bakıp gülüyorum.
- Başbaşa yılbaşı mı dersiniz yoksa PTT müdavimi tembel bünyeler mi, bu sene sadece ikimiziz. muhtemelen gece 11 gibi yorgunluktan sızacağız ama uzun süredir özel bir günü böyle plansız geçirmediğimizden içimde güzel geçecek gibi bir his var. Hadi bakalım.
- bir de yarın okullar yarım gün olaydı tam süper olacaktı. (nöbetçiyim ve 7 saat dersim var, ondan)
- Geç olsun güç olmasın mantığıyla artık bizim de taaaaaaaam 10 sezonluk Friends'imiz var.
- obsesif kimliği ortaya serdiği için sildiğim bir yazı vardı, okumayan varsa özetleyeyim, yılbaşı süslerini bulamamam ve zaten ağacın ayağının kırık olmasıyla ilgili bir saçmalıktı. Neyse, yıllardır ilk kez bu sene evde yılbaşına dair bir süsleme yok, sadece masa örtüsü peçeteler filan yılbaşı temalı olacak.
- Artık uyuma vakti...
Görüşemezsek diye söylüyorum, yeni yılınız gönlünüze göre geçsin :)
D.

wishlist

Sevgili Noel Baba,
Eğer varsan (ki bence varsın) bize de gelir misin, adresi zarfa yazdım. Bu sene senden çok şey istemeyeceğim. listem aşağıda, öpüyorum kocaman.
1. eve yakın bir okula tayin olmamı sağlar mısın? her gün ortalama iki buçuk saat yol beni yoruyor :)

2. stoklarında kalmadığı için alamadım, sizin imalathanede yapılıyorsa eğer bu yüzük beni çok mutlu eder :) not: cassette butik

3. diyetimi devam ettirecek irade ve sabır, ama bolca...

4. kahve makinası, aşağıdaki iki seçenekten herhangi biri beni mutluluktan havalara uçurur :)








5. Yılbaşında sizin geyiklerle beraber buradan geçerken burada tutacak kadar kar getirebilir misiniz?

6. bir de şu bikiniye bayıldım... Benimki kırmızı beyaz da olabilir tabi :)


şimdiden teşekkür eder, tombalak yanaklarını sıkarım. hohoho
D.

nostalgia

hayatımın ilk diy'i. 3 yıl önce bloga koymuşum, altına yazdığım yazıyı ise silip başlığı değiştirmişim. bunun yazısını yazdığımı hatırlıyorum ama neden sildiğim meçhul. Aklıma geldi bir an.

Lambada

kaynak

Allahım, çocukken bir dönem büyüyünce ne olacaksın sorusuna "lambada" diye cevap veren başka akıllılar var mıdır bilmiyorum. (Türünün tek örneği bile olabilirim) Ben çocukken o kadar modaydı ki anneme o klipteki kızın beyaz eteğinin aynısından aldırmıştım üstünde de hangi tişört varsa ucu boyundan içeri geçirilmek suretiyle büstiyer haline getiriliyordu ve ben de bulduğum her boş zamanda dans kostümümle lambada dansı yapıyordum. (Bilmeyenler/duymayanlar için hemen bir dipnot düşeyim, lambada partnerle yapılan ateşli bir dans ve ben o hareketleri tek başıma yapıyordum) İnanın Küçük Emrah'ın S.S ile o dönemde çektiği diskolu filmlerden daha kötüydü. Zavallı annem bütün tişörtlerimin önlerinin nasıl o hale geldiğini anlamıyordu tabi. Neyse,yeterince çalıştıktan sonra bir gün annemle babama hadi salona gidelim size bir şey göstereceğim dedim. (müziksetimiz salondaki vitrindeydi) Bunlar içeri geçip oturdular ben de kostümümü giyip kalın kırmızı kadife tacımı saçıma geçirdim, bir de tombalak bir çocuğum görüntüyü siz hayal edin. Kaseti koydum, dans etmeye başladım bir baktım bizimkiler kıpkırmızı, gülmemek için kendilerini tutmaktan kızarmışlar. dansım bitince ikisi de koptu, nasıl gülüyorlar ama anlatamam. Ben de ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. En sonunda birinin aklına geldi de sordu, bu ne kızım diye. "ben l-l-lambada dansı... " ve ağlama efekti. En sonunda azıcık gülmelerine ara verip de beni sakinleştirmeye çalıştılar. (ama hala göz göze gelemiyorlardı, göz göze gelince yine gülme krizi başlıyordu) Bu olaydan sonra aklıselim bir insanın lambada macerası biterdi ama inatçılıktan ölen ben her gün daha da fazla çalışıyordum muhteşem dansıma ve utanmadan her sorana büyüyünce lambada olcam ben diyordum. Neyse ki büyüdüm ve geçti, makerana macerası da başka bir nesli yaktı, şimdikileri ise apaçi dansı yakıyor. hiç izlemedim o ne ki derseniz, buyrun buradan yakın.

kıvırcık saç, cheeseburger ve uyku

Bu aralar hem facebookta hem de twitterda herkeste bir kıvırcık saç aşkı başladı, ben de biraz anlatmak istedim kıvırcık saçı. ben kendimi bildim bileli kıvırcık saçlıyım ama düz saçlı olmak için her şeyi yapardım. (Sakın Brezilya fönü ne güne duruyor demeyin, dipten çıkan saçlar beni cidden ürkütüyor ki bir arkadaşım Japonya'da yaptırmıştı yıllar önce, dipten çıkanlar rezaletti.)
şimdi kıvırcık saçı şöyle özetleyeyim ya saatler süren fön çekme/çektirme hali ya her gün bir kutu jöleyi kafaya döküp her gün saç yıkama hali ya da benim gibi artık boş verip marul gibi saçları her gün topuz yapma hali... boş verme sebebplerim ise:
fön: yazın tutmaz, kışın yağmurda düşen her damla kabusun olur.
jöle: her gün saç yıkamak ayrı bir kabus olur. İşin en kötü yanı da şu, mesela sen saatlerce uğraşıyorsun saçını jölelemek için. herkes "oof dağılmışsın, saçını taramadın mı?" filan diyor. bozuntuya vermiyorum ama içimden saydırıyorum. Misal 1 ay önce deli gibi uğraştım, derse bir girdim, 3-4 öğrenci ayrı ayrı öğretmenim saçınızı taramayı unutmuşsunuz, bende tarak var, vereyim mi gibi tekliflerle geldiler, nasıl utanç verici olduğunu anlatamam.

İşin ilginç yanı, benim saçım Antalya ve İzmir'de bu kadar kıvırcık ve şekilsiz, İstanbul'da ise oldukça dalgalı ama şekilli. Saçım İstanbul'un suyunu ve havasını seviyor sanırım.

Bugün Gizemcikle buluştuk, ona göre muhteşem bana göre ise korkunç bir havaydı: yani güneşli... O depresiflikle bir adet devasa cheeseburger ve yanında az patates kızartması yedim. Gizem beni durdur demeseydim daha da yiyecektim. Oooof, napıcam ben bu diyet işini?

Buluşmadan sonra direk eve geçtim ve film izlerken uyuyakaldım. Oysa bugün yapılacak o kadar çok işim vardı ki... Az daha kuaföre gidip şu kaşımı aldırmazsam bu da öğretmenimiz Osman hanım diyecekler zannımca, ayrıca spor da yapmam gerekiyordu benim. Ertelemeler kötüdür Deniz, erteleme...

bu arada hem How I met your mother hem de Desperate Housewives 2 haftalık ara verdi. (tabi benim takip etmediğim pek çok dizi de)

Cassette Butik indirime girmiş, yılbaşına kadar takılarda fiyatları oldukça uygun, online satışları da var.
İdefix içinse son 3 gün, kitap almak isteyen varsa elinizi çabuk tutun derim.

dipnot: sevgilimi her aradığımda ona farklı bir lakap takıyorum, ballı lokmam, romantik pepem vs. her defasında bir ağız dolusu gülüyor, işte ben bu adamı çok seviyorum diyorum her seferinde.
dipnot 2: yukarıdaki resim facebooktan binlerce application'ından biri. ben çok seviyorum, geçen sene pek facebooka yazmasam da yazdıklarımı derlemiş, toplamı, hepsini my yearbook status'a eklemiş. Burada paylaşmasam şişerdim tabi.

bir değişik börek macerası

bugün bir öğretmen arkadaşımdan buzluk böreği tarifi aldım, hem her harca uyar hem de tadına doyum olmaz muhteşem bir börek diye o kadar çok reklamını yaptı ki, hepimiz kadıncağızın ağzına düştük. Aslında hamurunu açmak gerekiyormuş ama yufkayla da olur dedi. böyle yufkayı çok az yağ ve bol suyla doldurduğumuz derince bir tepside yıkıyorsun (yani içine koyup hemen geri alıyorsun, ıslanmış oluyor) ondan sonra yufkayı ikiye katlayıp her yufkadan 4 tane üçgen börek yapıyorsun. (ben kıymalı patlıcanlı yaptım) sonra bu börekleri en az bir gece buzlukta bekletmek gerekiyormuş. Sonra pişmeden önce üstüne yumurta sürüp pişiriyormuşsun, misss gibi oluyormuş. Bakalım ben bu işlemleri tek tek yaptım ama sanırım yılbaşında pişireceğim, malum diyet olayları filan var. bu arada 3 yufkaya sadece 1 çorba kaşığı yağ koydum, anlattığı gibi ıslattım, yufka dağılmadı. (pratik uygulamasını da gösterdi bu arada)
Hadi bakalım, pişince anlattığı gibi lezzetli olmazsa götürüp al hepsini sen ye kadın diyeceğim.
Sonuçtan haberdar ederim.

pembe muhabbetler

5 gün önce konuştuk ama ben onu her dakika konuşsak da özlüyorum. işte bu yüzden bu blogu açtığı için çok mutluyum. Şimdilik isim vermeyeyim (o istediği zaman adını söyle zaten) ama kendisi pek candır, Boğaziçi'ni güzel ve eğlenceli yapanlardandır. Bir akşam tanışmak için yurttaki odaya iyi ki gelmişsin, iyi ki o kahveyi içmişiz beraber, bak kırk yıllık hatrı hala bitmedi:) seni çok seviyorum dostum.

içimde uçuşan sayılar

source
okulda müdürümüz her sınav sonrası sınavın istatistiklerini istiyor, misal 13. soruda kaç kişi doğru cevabı vermiş, hangi şık yanıltıcı olmuş vs gibi. Tabi bu her biri yaklaşık 30 kişi olan 5 sınıf için yapılınca (her sınavda fiks 20 soru var) iş, içinden çıkılmaz hale geliyor. Tamam, bazı okullar ve çoğu dershane bunu yapıyor ama yavrum onların optik okuyucusu var, bizim yok ki...
Biz de optik okuyucu gibi olduk, yemek masasının üstüne sınav kağıtlarını dizip tek tek kontrol ediyorum, 4 saatte 1 sınıf bitiyor, öyle söyleyeyim.
ooooof, daha bunun raporu da yazılacak. Üstelik ekşi'de öğretmenler hiç iş yapmıyor, çok maaş alıyor, 6 ay tatil yapıyorlar vb yazılar gördükçe köpürüyorum. pardon, 6 ay tatili nerenizden uydurdunuz kuzum demezsem çatlarım ayrıca.
Ayrıca, bu sene d.y.n.e.d işini becerdik ve herkese cd'sini ve şifresini vs verdik ama absürd diyaloglar geçmedi değil.
- öğretmenim bu cd'yi bilgisayarın neresine takıcaz? (çocuk hayatında hiç bilgisayar kullanmamış, söylemeye gerek var mı?) (evet, hala bilgisayar sınıfı olmayan okullar var, mesela bizimki)
- bu cd bozuk, şarkı çalıyor İngilizce? / - nasıl yani, nerede denedin cd'yi? / - dvd player'da. / - ama o bir program, bilgisayarda kullanmalısın. / bizim bilgisayar yok ki, internet kafeye gidebilir miyim örtmenim? (iç ses: yaşasın, feysbuka girerim hem)/- hayıııır!
- kız öğrencim cd getirenlerin listesini yapmış, başlık: sidiverenler :)

doğru düzgün kahvaltı yapacak bile parası olmayan öğrencilerim ve onların bilgisayarları olduğunu varsayıp (üstelik bu bilgisayarların internete bağlı olması gerek) dolayısıyla bize bu garip diyalogları yaşatan bir sistem! Ne diyeyim!

aynadaki muamma, pazar rehaveti ve aşırı kahve tüketimi

Jostein Gaarder ve Aynadaki Muamma: İskambil Kağıtlarının Esrarı'ndan sonra bende bir Jostein Gaarder hayranlığı başladı ancak anladım ki her kitabı aynı etkiyi yaratamıyor. Aynadaki Muamma kesinlikle çocuk kitabı ve 13 yaş altı için pek uygun değil çünkü ölüm, cennet, cehennem, melek ve tanrı kavramlarını ciddi ciddi irdeliyor. Yani 14 yaşındaki bir çocuk bunları okuyup bu kavramları daha da netleştirebilir ama 27 yaşını bitireli çok olmuş bir yetişkin bu kitabı okurken fazlasıyla didaktik dilden rahatsız olabilir. ( ya da ben rahatsız oldum, ama meslek hastalığı da olabilir) Yazarın dili her zamanki gibi akıcı ve kitap kısa olduğu için yaklaşık 2 saatte okunup biter. okumak isteyen olursa birinci tercihim olmasa da okunabilir derim.
her pazar günü aynı şeyi yapıyorum, bir güzel liste hazırlıyorum ama tek yaptığım şey günün rehavetine kapılıp kahve içmek, tv izlemek, kitap okumak filan. Tembelliğim o kadar üst düzeydeki diyetim yerlerde sürünüyor. Pek kötü!
Yılbaşı yaklaştıkça bende kaygı düzeyi artıyor, her ne kadar bu tarz özel günlerin ticari amaçlarla bize benimsetildiğini bilsem de şu yılbaşı aşkımdan vazgeçemiyorum. bir kere renkler öyle güzel ki, kırmızı ve yeşili her an ev dekorasyonumda kullanabilirim, karlı havada sıcak bir şeyler içip evde eğlenmek fikri de çok cazip geliyor. Ooof, iflah olmam ben.

norwegian wood

Haruki Murakami denince akan sular durur benim için, ama nedense Norwegian Wood en az sevdiğim kitabıdır (kitap bana biraz durgun ve ayıptır söylemesi bayık gelmişti) yine de filminin çıktığını duyunca heyecanlanmadım diyemem. Tabi filmden büyük beklentilerim yok, Tony Takitani'yi sabırla izledim oysa beni Murakami'yle tanıştıran kişi filme dayanamamış ve kendiyle çelişen şeyler yapmıştı; misal ben tuvalete gidiyorum deyip salonu son hız terketmiş ve normalde hiç yemediği halde lahmacun yemişti :)
bugün facebook'ta Norwegian Wood'un trailerını görünce blogda paylaşmamak olmaz dedim. İzlemek isterseniz Youtube'da.

bridget jones mu?

bugün arkadaşlarıma yaklaşık 6-7 sene önce yaşadığım saçmasapan 6 aylık bir süreci anlatmıştım. çok sevdiğim bir adamdan ayrılıp depresyona girmem üzerine tüm çevremi depresyona sokacak kadar mızırdanmaya başlamıştım o dönem ve bizim gang "çivi çiviyi söker" diyerek beni her hafta biriyle tanıştırmaya çalışıyorlardı. (Tanıştırdıkları adamların her biri de ayrı çatlaktı ve çok komik şeyler yaşanmıştı o dönem. tabi benim mızırdanmalarımdan bıkan bizimkilere de eğlence çıkmıştı.) bu olayları komedi filmi tadında anlatmam üzerine gelen yorum ise beni kopardı: " yani, ufak çaplı bir bridget jones olmuşsun."
Neden koptum: bir sürü çatlak kadın karakter arasında ben de kendimi en çok Bridget'le özdeşleştiririm, ama Bridget bir yandan da çok zavallı bir karakter değil mi? Ooof, ben gidip kendime benzeyen başka bir karakter bulmalıyım. Ayrıca akşam Mr. Darcy'ye mavi çorba yapacağım.

baby shower

kaynak
hayatımda ilk kez bir bebek partisi organize ediyorum :) Pek çoğumuzun baby shower olarak mutlaka bir yerlerden duyduğu partinin hep ticari amaçlı olduğuu düşünmüşümdür (aynı sevgililer günü gibi) ama biz bunu ticarilikten nasıl çıkarırız diye oldukça kafa yorduk ve ufak bir organizasyon yapmaya karar verdik. Birinci amacımız anneye bebeği doğmadan son kez arkadaşlarıyla keyifli vakit geçirtebilmek olduğu için çalışmalarımız bu yönde gelişti. Anne adayımız her şeyi aldığını ve hediye istemediğini belirtince hediye listesi fikrini rafa kaldırdık ve yerine her Türk insanı gibi altın almaya karar verdik, en azından neye harcayacaklarına kendileri karar verirler. ortalama 7-8 kişilik bir parti olacak ve herkes kendi hazırladığı süslü püslü yiyecekleri getirecek. (şeker hamuru can dostumuz olacak sanırım) ben şirin davetiyeler hazırlıyorum, konuklara dağıtılacak o günü anımsatacak ufak hediyeler için hala arayıştayız ama. evi o güze özel dekore etme fikrinden anne adayımız pek hoşlanmadı (fazla ticari bulduğunu belirtti) o yüzden dekor olarak sadece pembe tüller götüreceğiz yanımızda. o gün çekeceğimiz fotoğraflarla özel bir defter (scrap book) gibi bir şeyler hazırlayacağız. bu arada ben de oyun ve eğlence için alternatifleri araştırmalara başladım. çok heyecanlı ve keyifli bir süreçmiş bu :) resmen heyecandan ölüyorum.

kış, kahve, tanrı olmak isteyen otobüs şöförü ve ajandalar

kağıt bardakta kahve içmeyi tek seven ben miyim allahaşkına? Belki porselen bir kulbu olmuyor ama nedense bana hep kantinde yapılan güzel sohbetleri hatırlatıyor ya da hastanede beklerken birinin iyileşmesini umutsuzca beklerken kalabalık içindeki kocaman yalnızlığı.

Yalnız yaşasaydım eğer sanırım sadece kahve ve çikolatayla beslenen insanlardan biri olurdum. hayatımın öyle bir parçası kahve. Kahve demişken her sene bu zamanlar en sevdiğim kahve Starbucks Christmas blend. hala bir kahve makinası almadığım için press'lik çektiriyorum. Sanırım fiyatı 18-19 tl civarı ama yanında bir orta boy içecek hediye, dolayısıyla makul bir fiyata geliyor. ben 2 mocha+christmas blend'i 25 liraya aldım, yani net bir fiyat söyleyemiyorum) Kahvede yumuşak tatları seviyorsanız öneririm.


Metis Ajandamı aldım, hazırlayanların ellerine sağlık, çok şukela olmuş. (bu sene herhalde 4. ajandam oldu:)

Tanrı olmak isteyen otobüs şöförü: İdefix'ten aldığım ve hakkında hiçbir şey bilmeyip sadece adı ilginç olduğu için aldığım bir kitaptı. Aslında güzel, değişik bir kara mizah, tek problem benim hikaye insanı olmamam. hikaye okurken hep bir şeyler yarım kalıyor benim için, cidden karakterlere o kadar alışıyorum ki, onların ne yediğini içtiğini, güncel olaylara nasıl tepkiler vereceklerini filan merak ediyorum ve sonuçta çok güzel bir yemekten sadece bir kaşık yemeye hakkım varmış ve sofradan aç kalkmış gibi hissediyorum. Misal çocukken hikaye kitaplarının sonlarındaki boş sayfalara kendimce sonlar yazardım, bir şekilde olay orada kalmasın devam etsin isterdim. (tabi bu cümle o zamanlar hikaye diye bir edebi türün olduğunu bilmemem bilgisiyle okunursa daha mantıklı olacaktır.) zaten sıradan bir insanım, düzeni ve devamlılığı severim.
Okumak isteyen olursa kitap hakkında naçizane birkaç görüş: yazarın dili gayet akıcı(zaten Avi Pardo çevirmiş), hikayelerde dokunduğu noktalar da çok can alıcı ama ben en çok cehenneme komşu olan köyü sevdim. arafta kalanların turist olarak gidip gelebildikleri yer. Ayrıca intihar edip şimdikinin aynısı olan evrene düşen insanlar ise trajikomikti. çocuk kılığına girmiş cüce, tanrı olmak isteyen dakik otobüs şöförü, kendini melek sanan cüce, ilk çocuğu erkek olduğu için ölmesi gerekirken ölmedi diye tasalanan baba filan alışılagelmişin dışında karakterlerdi. yazarı biraz ezberbozan kısacası.

Dipnot: Buraya hep kişisel yazıyorum, iyi ki de yazıyormuşum çünkü fark ettim ki uzak şehirlerde yaşayan, her an göremediğim konuşamadığım arkadaşlarım da takip ediyor burayı. (Esra, dün uzun bir mail atmış bu konuda, tabi daha uzuuuuuuun yazacakmış, ama işi çıkmış) :)

İzmir'de kar

kaynak

hayır, bu bir oxymoron değil (birbirine zır iki şeyi bir arada söyleme sanatı), Cumartesi günü gökyüzünden düşen ufak, tefek ve narin beyazlar bu sabah tekrar kendini gösterdi. henüz tutunamayacak kadar küçükler :)
eh buraya bile kar yağıyorsa hava nasıl soğudu bir düşünün...
Karşıyaka'da kar tutmadı ama yüksek kesimlerde tutmuş.
okullar tatil olur mu acaba? :)

giveaway by Did

daha önce bloguma, yaptığı muhteşem clutch ve kolyeyle misafir olan Did'den über süper hediyeler var. 20 Aralık doğum günüymüş, iyi ki doğmuşsun Didem :)
bir bakalım neymiş derseniz, buyrun.

chick-lit yazmanın püf noktaları

dünkü post'ta bunalım kitaplarımın chick lit olduğunu söylemiştim. yahu ben bu chick lit işini çözdüm, yeminle. inşallah daha önce buna benzer bir formül yayınlanmamıştır, rezil rüsva olurum. işte formül:
1- metropolde yaşayan ya işinde çok başarılı, ya da işinden nefret eden bir kadın karakter yarat. Plazada çalışabilir, ya da butik pastanesi veya çiçekçisi olabilir. ama asla hemşire, öğretmen gibi sıradan bir meslek değil, özel sektör olsun. tercihen reklamcı, halkla ilişkiler veya magazin dergisinde editör olabilir. karar size ait.
2- bu hatun işyerine az uğrasın ama çok para alsın, plaza kadınları diyebileceğimiz bu hatunun manolo blahnikleri, louis vittonları ve harvey nicholsları olsun.
3- karakterimiz ince, uzun ve çekici olsun, renk katmak isterseniz 3 kilo fazlası olsun ama o kilolara takıp kendine hayatı zehir etsin.
4- karakterimiz hazırsa yanına birkaç tane her aradığında ulaşılabilecek, işi gücü arkadaşını dinlemek ve onun problemlerine çözüm bulmak olan 2 yakın kız arkadaş (+/-) bir gay arkadaş ekleyin.
5- her buluşmada içilecek şarapları/margaritaları her chapter'a dört beş kadeh düşecek şekilde aralara serpiştirin.
6- eveeet, bir eski erkek arkadaş problemi kitabın 2. bölümünde ortaya çıksın, ya esas kızı terk etmiş bir adam olsun ya da artık anlaşamadıkları için ayrılmış ama uzun süre çıkmış bir çift olsunlar.
7- aslında sevgili olmayı hiç düşünmediği ama sık sık karşısına çıkan, mucizeler yaratan ya da ufak tefek jestler yapan ama bir türlü hislerini açamayan bir adamı unutmayalım. işte bu esas erkek.
8- kızın esas adamı ararken takıldığı 3-4 erkek karakter bulalım, bunlar ya alkolik ya bağlanma problemi olan (sorunu siz seçin) ama bir şekilde kızımız hayal kırıklığına uğratacak adamlar olsun.
9- kızımızın evi mutlaka sıcak bir ortam olmalı. "sevimli bir mutfak", "pofuduk kanepeler" vs. (çünkü romantik komedi izleyip elinde şarabıyla/kahvesiyle o pofuduk kanepelerde ağlayacak)
10- bilge bir karakter (yaşlı bir komşu, anlayışlı baba) ve kızımıza hayatı zehir eden sorunlu veya çatlak bir ebeveyn olmazsa olmazımız.
11- en önemlisi kızımız alışveriş delisi olmalı, buluşma öncesi victoria's secret'tan iç çamaşırı almalı misal.
12- bu ana başlıkların etrafında bolca bar sahnesi koyup kızımızı çeşitli adamlarla buluşturun, arkadaşlarıyla dertleştirin. Annesiyle kavga etsin, bolca sakarlık yapsın, arada rezil olsun ama makyajı akmasın, ütüsü bozulmasın.
13- son 50 sayfada 7. maddede adı geçen adam kıza yavaş yavaş açılmaya başlasın ama bir aksilik/yanlış anlamalar silsilesi olsun, son 5 sayfaya kadar kavuşamasınlar.
14- son 5 sayfada bu ikisini kavuşturun, kız 6. maddede adı geçen adamı bile unutsun ve okurlar mutlu sona kavuşsun.
amin

error vermiş bünye

kaynak

imdaaaat, bünyem error vermeye başladı. babam hep der ki, dünyada çalışma ve iş denen şeylerin varlığından haberin olsa sen dünyaya bile gelmezdin kızım, hah işte tam öyleyim. daha önce elli bin kere söylemişimdir ama ben şu hem işe gider hem evimi toplar hem de süper sosyal hayatım olur kadınlardan değilim. değilim işte. Beynim yoruluyor, hiç ummadığım şeylere kafa yoruyorum, kafam oluyor binbeşyüz, kafam nasılsa ev de o hale geliyor. zaten tembelim, çocukken idolüm Garfield idi, düşünün yani.

Bunun dışında diyet zımbırtısıyla uğraşıyorum, yılbaşına kadar 3 kilo vermek istiyorum, haftada bir kilo verilir. (verilir verilir, gülmeyin)

Havada kalmış bir İstanbul planımız vardı, sevgilimi kafaladım, pazar sabah 7'de evden çıkıp gece 2'de evde olacaktık. bu arada TS-İBB maçını izleyip, bizimkilerle bir kahve içip laklakın dibine vurduktan sonra dönecektik ama hayalimizde bizi eve getirecek gece 12.30 uçağını bulamadık. Buradan bilumum hava yollarına sesleniyorum, pazar günü gece 12'den sonra uçuş olsa tam süper olmaz mı?

2011'de leyleği havada görmek istiyorum. 2011 demişken her sene gönlümü kaptırdığım metis ajanda 2011 çıkmış. konumuz "Irkçılığa, Ayrımcılığa ve Nefret Suçlarına Karşı", ben yarın alacağım, meraklısına duyurulur. tahminen 4-5 lira civarındadır.

bu arada bir haftada 7 tane super light kitap bitirdim. Onur Gökşen başarılı ama keşke daha uzun yazsaymış. (evet, bunalım dönemlerimde, uzun yolda (her gün 2 saat) chick-lit ve light kitaplara sarıyorum, shame on me!)

yılbaşı hakında zırvalamalar

kaynak

Aralık ayı başladığı an bende bu yılbaşı manyaklığı başlıyor. Hepsi o mutlu Amerikan yılbaşı filmlerinin suçu.
Bu sene geleneği bozmayıp yine bir ajanda alacağım ama giderek bridget jones olmam gözümü korkutuyor.
yemek geleneğini ise sürdürmeyi hiç düşünmüyorum. Geçen seneki fiyaskodan sonra bu sene hiçbir güç yılbaşı günü beni 5 saat mutfağa sokamaz.
Bu sene mümkün olduğunce yeni yıla rahat gireceğim. ptt ile tabi ki :)

kısa kısa

.kişisel bir tercih ve ekstra gelir olmasına rağmen cumartesi günü çalışmaktan nefret ediyorum.
.diyetim berbat gidiyor, gitmiyor.
.tam 13 gündür aralıksız çalışıyorum (tatil günleri dahil)
.gecikmeli de olsa idefix kitaplarımı yolladı
.bir sürü dergi de aldım, hiçbirini açmadım.
.yarına hazırlamam gereken planlar var, akşamın on buçuğu, biliyorum, başlasam hemen biter ama elim gitmiyor, başlayamıyorum.
.daha okul için sınavları girmedim, üstelik süresi de geçti.
.aldığım 19 kitabın bir buçuğu bitti bile. (Aslında 20 kitaptı ama bir tanesi tükenmiş)
.nikon d3000 alacağım, ctesi çalışmak için tek motivasyonum.