trendeki yabancılar

D&R'a en son gittiğimde Can yayınları bazı kitapları kelepire çıkarmıştı, hanım koş dört teleye kitap var dedim, ıncık cıncık inceledikten sonra kredi kartıma ufak bir darbe daha indirerek birkaç tane kitap daha aldım.

üstünde polisiye yazsa da trendeki yabancılar (strangers on a train) kesinlikle polisiyeden çok psikolojik gerilim, hatta bana oldukça Ian McEwan'ın Sonsuz Aşk'ındaki karakterleri anımsattı. SPOILER bir tren yolculuğuyla başlayan iki sıradan adamın arkadaşlığı, bir tarafın sağlıksız/obsesif ruh haliyle diğer taraf için ömür boyu vicdanen taşıyacağı bir yük haline geliyor. yazar her iki ana karakteri de kitap boyunca öyle geliştiriyor ve derinleştiriyor ki sen, ben, sokaktan geçen adamken Guy ve Bruno olup etten kemikten karakterler haline geliyorlar. kitap biraz yavaş bir tempoda ilerlediği için karakter gelişimleri de yavaş ama okurken insanın kapasitesi cidden sorgulanıyor öyle ki kitap bittiğinde insan herkes cinayet işleyebilir mi sorusunu kendisine sormadan duramıyor. temposu çok düştüğü anlarda biraz sabretmek gerek, çok değil iki üç sayfa sonra Patricia Smith hemen yeni bir olay örgüsünün içine ittiriyor karakterleri zaten. SPOILER Sonuç olarak önerir miyim, evet. zaten kısa bir kitap, anlatımı iyi, hele bir de psikolojik gerilim seviyorsanız oldukça tatmin edici bir kitap. not: paragraflarım nedense bitişik çıkıyor, ne yapmalıyım?