33. haftaya girdik, artık geri sayım başladı. Miniğim daha hareketli, ben daha yavaşım. Zor da olsa bebek odası takımı beğendik, Nisan başı gibi gelecek. O zamana kadar kıyafetlerin yıkanıp ütülenmesini erteledim. Bekliyorum. Tabi daha doğum çantasını da hazırlamadım, o liste senin bu liste benim eksikleri toparlıyorum.
Arada bir sürpriz yapıp gül cemalini gösteriyor küçük hanım, işte o zaman hem içim içime sığmıyor hem de keşke anneciğim de görebilseydi torununu diye hüzünlere de boğuluyorum. Hepsi geçecek biliyorum. Hormonlarım normal değil şu aralar.
Bebek şekeri de beğendim, büyük ihtimalle keçeden baykuşlar olacak ama çabuk karar değiştirebiliyorum. Bakalım, yanına da bebek çikolatası yaptırdık mı üstümden bir yük daha kalkacak.
Ruhi Mücerret çıktı, Murat Menteş'e karışık duygular besliyorum, öyle zengin bir hayal gücü bazı insanlara dünyanın en güzel saçmalamalarını da yazdırabiliyor. Her cümlede duruyorum, kitabın ortasında bunun altından kesin bir şeyler çıkacak diye geveliyorum.
Mart ayı da böyle geçip gidiyor.
P.s. Görseli çok önce kaydetmişim, kaynak bulamadım :(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder