yarı yıl tatiline girdik, şu geçen beş ayı değerlendirmek gerekirse genel olarak söyleyebileceğim şey bol bol homurdandığımdı madem öz eleştiri yapıyorum, hemen söyleyeyim, en sevmediğim huyum hemen şikayete başlamam, hayata pozitif bir duruş sergileyemem. çocuklar ders çalışmamış, ev dağılmış, Serkan eve geç gelmiş, eve gelirken ekmek almayı mı unutmuş, hemen başlıyorum dırdıra. bu kendimde en eksik gördüğüm şey...
ikinci olarak, geçen sene fazladan beşer onar saat fazla kalıp çocukların eksiklerini hiçbir ücret talep etmeden düzeltme çalışmalarımın boşa gittiğini anladım, nerede bıraktıysak beş adım geriden geliyordu çocuklar. yazın süngerle beyinlerini temizlemişler gibi. Bu durum da ciddi motivasyonsuzluğa sebep oldu, açıkçası geçen seneki hevesim ve idealistliğim bu sene yoktu.
üçüncü olarak şu muhteşem hem evimi temizlerim, hem işimi yaparım, hem çocuğuma bakarım muhteşemliğinde kadınlardan olmadığımı anladım. işten eve gelince, özellikle kış aylarında, feci yorgun ve uykusuz oluyordum. beslenme dersen, her gün pilav tavuk tarzı tek yönlü beslenmeyle devam ettik.
dördüncü olarak "balık baştan kokar" sözünün doğruluğunu kanıtlayan bir durumumuz var. her gelen nesil diğerinden daha kötü olduğu için bu sene okulumuzda şiddet olayları arttı. maalesef disiplin kurulu olmadığı ve yönetim yetersiz kaldığı için çocuklara verilen ufak çaplı cezaların hiçbir caydırıcılığı olmadığını gördük. eşkiyalar birken on oldu, bu durum öğretmen, öğrenci ,veli ve yönetim arasında ciddi gerilimlere sebep oldu. Başımızın ağrısı günlerce geçmedi. "ben bu okula sınıftakilerden dayak yemeye değil okumaya geliyorum" diyen kız öğrencimin ve veli toplantısında "disiplin istiyorum, disiplin" diye çığıran velinin sözleri kulaklarımdan gitmiyor.
ilk yarıyıl değerlendirmesi bu kadar. gerisi nimet teyzeme kalıyor, okul müfredatıyla sbs müfredatının farklı olması, çocuklara en modern eğitim teknikleriyle eğitim vermemizi isterken içi neredeyse boş kitapları elimize tutuşturup mucize yaratmamızı bekleyenler, dört senedir içinde bir tane bilgisayar olan bilgisayar sınıfımız ve o bir bilgisayarı kullanması gereken 450 öğrenci vs vs. ne yapmalıyım, gerçekten çaresiz hissediyorum bazen kendimi.