bu aralar pek kendimde değilim, tempomu azalttım, bünyem ufak çaplı bir şoka girdi. önceleri uyanamıyordum, şimdiyse uyuyamıyorum, zinhar uyumaz Arroz gibi oldum; onun gibi pek keyifli olmasam da iştah konusunda kendisinden geri kalır yanım yok. (sayın Şafak'a sevgilerimle)
hiç bitmesin diye mümkün olan en yavaş şekilde okuduğum bir kitap var elimde, Emile Ajar'ın (yani Romain Gary'nin) Kral Salomon'un Bunalımı. Bunca yıl nedense elim hiç Romain Gary kitaplarına gitmemişti, ne kadar çok şey kaçırdığımı şimdi anlıyorum; şiir gibi, anlatımı o kadar akıcı ve karakterleri o kadar şaşırtıcı ki... hele Kral Salomon'un yıllarca önce gönderilen kartpostaldaki buluşma yerine gidip sıradan, belki de onları hatırlayacak hiçbir yakını bulunmayan genç çiftin buluşmasını andığı o bölüm çok etkileyiciydi.
öyle işte, sınava az kaldı, otumsu hayatıma devam...
2 yorum:
Emile Ajar'ı ödül alan bir öykücümüzden anımsıyorum, öykünün aslında Onca Yoksulluk Varken'in uyarlaması olduğundan bahis açılmıştı. Ben hiç okumadım Emile Ajar'ı;ama Salomon'u merak ettim şimdi, sen hakkında böyle şeyler söyleyince.
Sınava az varken otumsu hayata devam etmek, bana en yakışan şey herhalde. Bari sınav haftası bitse bu hareketsizlik, isteksizlik ama maalesef...
mutlaka oku Ludmilla, şiddetle öneriyorum. ben bayıldım. ben Emile Ajar adını ilk Balık İzlerinin Sesi'nde duymuştum(Buket Uzuner), ama o zamandan beri hep aklımda olmasına rağmen bir türlü okumaya yanaşmamıştım...
bu arada sınavında başarılar...
Yorum Gönder