dün gece yorgun argın eve geldim ve uzun süredir beklettiğim dvd'lerimden belki de en az ilgimi çekeni izlemeye karar verdim, film bittiğinde ise oturup hüngür hüngür ağladım. (utanarak söylüyorum, bu aralar biraz fazla mı duygusal oldum
bilmiyorum)aldatılan adama ağladım önce, sonra sevgisizlik içinde yüzerken bulduğu ilk dala tutunan ve dalın aslında kırık ve çürük bir dal olduğunu anlayan kadına ağladım, koleradan ölenlere, ülkelerinin ellerinden alınmasına içgüdüsel bir tepki gösteren ama cehaletin en dibinde olanlara ağladım, aşkı bulmuşken koleraya yakalananlara daha da çok ağladım.
salak olmalıyım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder